Pomimo otaczających nas laptopów, tabletów, rzutników, smartfonów i innych urządzeń elektronicznych, nadal piszemy na tablicy. Kredą. A dzieciom zdarza się coś z tablicy przepisywać.
Mnie natomiast zdarza się wleźć jakiemuś dzieciakowi w pole widzenia, zaburzając proces żmudnego przepisywania.
Słyszę wtedy - Czy mogłaby pani odsunąć się? albo Przepraszam, ale zasłania pani.
Tym razem uczeń A rzucił mi szybkie pytanie:
- Czy zejdzie pani?
Równie szybko odparłam:
- Jeśli nadal będziecie się podobnie zachowywać, to pewnie tak.
(Kilkanaście minut wcześniej rozdzieliłam grupkę bokserów, odbyłam krótką misję pokojową w gronie kłócących się zażarcie młodych dam, pomogłam suszyć zalane w plecaku zeszyty i książki, rozwiązałam zasupłane na amen sznurowadło, tłumaczyłam, że wspinanie się na grzejnik w łazience to kiepski pomysł.)
Uczeń A uniósł wysoko brwi, natomiast uczeń B zaśmiał się i dorzucił:
- Na przykład na zawał?
Uczeń B uczestniczy w większości klasowych bójek, kłótni, zawirowań. Ale jak tu takiego nie lubić?
“““
