Pójście do szkoły wyraźnie rozwija słownik czynny dziecka, zapoznaje je z polszczyzną w całej jej rozciągłości.
Zasłyszane w czasie przerwy.
Spokojna prośba miłego, kulturalnego dziecka:
- Agusiu, możesz się trochę odpier *** na prawo, bo mi zasłaniasz okno, a my patrzymy na te fajne wrony na drzewie.
Dziecko poinformowane, że użyło brzydkiego wyrazu, którego nie należy powtarzać, zdziwiło się:
- No proszę, a byłam przekonana, że to znaczy szybko odejdź...
Widzę, że kilkuosobowa grupka zaciekle dyskutuje. Dostrzegam dwie równoliczne frakcje broniące swego zdania.
W końcu przedstawiciel jednej frakcji podchodzi do mnie i pyta:
- Proszę pani, proszę powiedzieć, czy ch*j to brzydkie słowo? Ja znam wszystkie brzydkie słowa, a takiego nie słyszałem. Oni kłamią, prawda?
“““
